ค่ำคืนนี้สุกสว่างอยู่ใต้ดวงจันทรา มีหิ่งห้อยน้อยหลายสิบตัวเปล่งประกายแสงของตนตามฤดูกาล
The Firefly
Luring him was easy
As flashing valentines.
But like a lady firefly
They hid a secret call to die.
— Where The Crawdads Sing, Delia Owens
ทุกคนในบ้านต่างเข้านอนไปหมดแล้ว จะเหลือก็แค่ฉันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างเพราะว่าฉันมีจดหมายที่ต้องเขียน ฉันตั้งใจให้จดหมายฉบับนี้พิเศษกว่าฉบับไหน ๆ เพราะเป็นเวลากว่าสามเดือนแล้วที่ฉันและเขาต่างแลกเปลี่ยนความคิด ทัศนคติและหนังสือที่เราชอบอ่านต่อกัน เราทั้งสองแทบไม่มีอะไรเหมือนกันเลย เขาชอบอ่านหนังสือนิยายผจญภัยส่วนฉันชอบอ่านนิยายรัก สิ่งนี้นี่เองที่จุดประกายความคิดของเราทั้งสองให้เราตกลงกันว่าจะเลือกหนังสือเล่มโปรดหนึ่งเล่มของตัวเอง และส่งให้กันเพื่อลองแลกกันอ่าน ไม่มีการบังคับขู่เข็ญใด ๆ เพราะนี่เป็นเพียงการทดลองและเปิดมุมมองเพียงเท่านั้น
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะเลือกหนังสือเรื่องอะไรมาให้ฉันอ่าน แต่สำหรับฉัน ฉันมีตัวเลือกอยู่ในใจแล้วล่ะ ฉันหวังว่าเขาคงจะไม่ตกใจเกินไปเมื่อเห็นสันหนังสือที่เป็นรอยจากการเปิดอ่านบ่อยครั้ง มุมที่งอเข้ามาของปกหน้าและปกหลัง และกลีบดอกไม้และใบไม้ที่ฉันแอบเอามันทับไว้ตามแผ่นกระดาษหรอกนะ
หนังสือที่ฉันหมายถึงนี่ก็คือหนังสือเรื่อง Wuthering Heights by Emily Brontë
“Set on the bleak moors of Yorkshire, Lockwood is forced to seek shelter at Wuthering Heights, the home of his new landlord, Heathcliff. The intense and wildly passionate Heathcliff tells the story of his life, his all-consuming love for Catherine Earnshaw and the doomed outcome of that relationship, leading to his revenge.”
—
อืม...นี่ฉันเผลอหลับไปหรอเนี่ย แย่จริง ฉันใช้เวลาทั้งช่วงค่ำของวันนี้ค้นหาข้อมูลและอ่านตำราเกี่ยวกับวรรณกรรมในศตวรรษที่ 19 เพิ่งรู้สึกตัวขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอหลับไประหว่างกำลังอ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับหนึ่งใน Gothic Novel ที่เขียนจากหนึ่งใน The Brontë Sister เรื่อง Wuthering Heights by Emily Brontë ขนาดอยู่ในฝัน ฉันยังมีงานมาเตือนสติเป็นนัย ๆ เลยนะเนี่ย คล้ายกับว่าให้ตื่นมาทำให้เสร็จ แต่ว่าไปฉันก็ฝันแปลก ๆ ...เขียนจดหมายรักหรอ...ฮืม
ช่างเถอะ มาต่อกันที่หนังสือเรื่องนี้เลยดีกว่า เพราะว่าฉันอยากจะเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จก่อนเช้า (ถึงแม้ว่าตอนนี้จะตีสองแล้วก็ตาม) เอาเป็นว่าฉันจะทำงานให้เสร็จก่อนพระอาทิตย์ขึ้นก็แล้วกัน
เริ่มกันที่
• ตัวนักเขียน Emily Brontë
Emily Brontë (1818 - 1848) เริ่มต้นจากการเป็นนักกวีที่มีผลงานซึ่งเต็มไปด้วยไหวพริบ ก่อนที่งานเหล่านั้นจะหมุนมาเป็นนวนิยายเพียงเรื่องเดียวของเธออย่างเรื่อง Wuthering Height
ตัวอย่างกวีจากนักเขียน
‘I know not how it falls on me’
I know not how it falls on me,
This summer evening, hushed and lone;
Yet the faint wind comes soothingly
With something of an olden tone.
Forgive me if I’ve shunned so long
Your gentle greeting, earth and air!
But sorrow withers even the strong,
And who can fight against despair?
• นวนิยายเรื่อง Wuthering Height
Wuthering Height สามารถถูกจัดอยู่ในหมวด “a complex Gothic tragedy, spanning two generations that expresses the mess people can make of their lives when needs and desires are allowed to control their actions and reactions, as opposed to common sense and restraint.”
สิ่งแวดล้อมที่โดดเดี่ยวของ Yorkshire moors ที่ Haworth ซึ่งเป็นสถานที่ที่ Emily Brontë คลุกคลีในช่วงปี 1835 ตอนที่เธอต้องย้ายออกจากโรงเรียนและกลับมาศึกษาที่บ้าน (เนื่องด้วยเรื่องปัญหาสุขภาพ) แน่นอนว่าเป็นหนึ่งในปัจจัยที่ส่งเสริมการเขียนนวนิยายเพียงเรื่องเดียวของเธอ นวนิยายเรื่อง Wuthering Height นี้ “Intense, passionate, dark” ถึงขั้นที่ว่าหลังจากมีการตีพิมพ์ช่วงแรก หลายคนมีความคิดเห็นว่าพี่ชายของ Emily Brontë ที่ชื่อ Branwell เป็นผู้เขียนเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
—
โดยส่วนตัวฉันเชื่ออย่างแท้จริงว่าสำหรับนวนิยายเล่มนี้ การสรุปใจความสำคัญหรือคาแรกเตอร์ของตัวละครทุกตัวที่ตอนแรกฉันว่าจะลองเขียนออกมาเป็นแผนผังดู ไม่สามารถนำเสนอความสวยงามของงานเขียนชิ้นนี้ได้ดีเท่าการใช้เวลาอ่านและปล่อยใจตัวเองให้เข้าไปอยู่ในเรื่องเอง ฉันจึงตัดสินใจใช้ช่วงเวลานี้พักสายตาจากแล็ปท็อปแล้วกัน นั่งในท่าเดิมมาหลายชั่วโมงแล้ว ลุกไปยืดเส้นยืดสาย ทำกาแฟและออกไปรอต้อนรับดวงอาทิตย์ขึ้นดีกว่า
อย่างแรกที่ต้องใช้ก็มีนมวัวสำหรับตีฟอง เมล็ดกาแฟคั่วกลางและน้ำร้อน เมื่อใส่เมล็ดกาแฟเข้าไปเครื่องคั่วบด ฉันก็นำผงกาแฟที่คั่วสดออกมาและใส่เข้าไปใน French press coffee maker ก่อนจะเติมน้ำร้อน ระหว่างรอแช่ให้กาแฟมีรสเข้มตามแบบที่ฉันชอบ ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อหาหนังสือเรื่อง Wuthering Height ฉบับที่เล็กกว่าเล่มที่ฉันใช้อ้างอิง เล่มนั้นที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา โต๊ะที่ดูเหมือนว่าเพิ่งจะมีพายุเฮอริเคนมาลงเพราะกระดงกระดาษกระจัดกระจายไปทั่วนั้นเป็นเล่มที่ทำจากปกหนังสีเขียว (Barnes & Noble Collectible Classics: Flexi Edition) แต่เล่มที่ฉันหาอยู่จะมีขนาดเล่มเล็กลงมาหน่อย เป็นฉบับของ Collins Classics Edition จาก HarperPress หยิบอ่านง่ายกว่าถึงแม้จะยุ่ยและ...กระดาษบางแผ่นหลุดออกมาบ้าง โอ๊ะ! นึกออกแล้วว่าอยู่ที่ไหน ตรงหัวนอนในห้องนอน
เมื่อเจอหนังสือที่หาอยู่ ฉันกลับเข้าไปในห้องครัวเพื่อตีฟองนมให้ร้อนขึ้นแต่ไม่เยอะมาก เพราะเช้านี้อยากดื่มลาเต้ ก่อนจะเทกาแฟที่เข้มได้ที่ใส่แก้วเซรามิกลายผีเสื้อสีฟ้ามีจุดสีส้มสุดโปรด และเทนมร้อนผสมเข้าไป coffee cofee ~ โต๊ะไม้หวายข้างนอกตรงนอกชานหน้าบ้านน่าจะอากาศกำลังดี เย็นสบาย ฉันเลยหยิบลาเต้น้อยของฉันและหนังสือออกไปนั่งข้างนอก
เป็นเพราะฉันอ่านเรื่องนี้มาไม่รู้กี่ครั้งกี่หนแล้ว ทุกครั้งที่ฉันจะเริ่มอ่านมันอีกครั้ง ฉันมักจะกลับไปอ่านประโยคที่ฉันขีดเส้นใต้ไว้ มันเหมือนกับได้กลับไปสัมผัสเส้นด้ายที่สำคัญ เส้นที่ผูกใจของฉันไว้กับเนื้อเรื่องของหนังสือเล่มนี้ได้อย่างอยู่หมัด
—
Wuthering Height
“I was only going to say that heaven did not seem to be my home; and I broke my heart with weeping to come back to earth; and the angels were so angry they flung me out, into the middle of the heath on the top of Wuthering Heights; where I woke up sobbing for joy.”
“I’ve no more business to marry Edgar Linton than I have to be in heaven; and if the wicked man in there had not brought Heathcliff so low, I shouldn’t have thought of it.”
“It would degrade me to marry Heathcliff, now; so he shall never know how I love him; and that, not because he’s handsome, Nelly, but because he’s more myself than I am. Whatever our souls are made of, his and mine are the same;”
“My great miseries in this world have been Heathcliff’s miseries, and I watched and felt each from the beginning; my great thought in living is himself. If all else perished, and he remained, I should still continue to be; and, if all else remained, and he were annihilated, the Universe would turn to a mighty stranger.”
“My love for Linton is like a foliage in the woods. Time will change it, I’m well aware, as winter changes the trees — my love for Heathcliff resembles the eternal rocks beneath — a source of little visible delight, but necessary.”
“I am Heathcliff — he’s always, always in my mind — not as a pleasure, anymore than I am a pleasure to myself — but, as my own being;”
“Are you possessed with a devil to talk in that manner to me, when you are dying? Do you reflect that all those words will be branded in my memory, and eating deeper eternally, after you have left me?”
“You loved me — then what right had you to leave me? What right — answer me — for the poor fancy you felt for Linton? Because misery, and degradation, and death, and nothing that God or satan could inflict would have parted us, you, of course your own will, did it.”
“I have not broken your heart — you have broken it — and in breaking it, you have broken mine.”
“May she wake in torment! Why, she’s a liar to the end! Where is she ? Not there — not in heaven — not perished — where? Oh! You said you cared nothing for my sufferings! And I pray one prayer — I repeat it till my tongue stiffens —
Catherine Earnshaw, may you not rest, as long as I am living! You said I killed you
— haunt me, then! The murdered do haunt their murderers. I believe — I know that
ghosts have wandered on earth. Be with me always — take any form — drive me mad!
Only do not leave me in this abyss, where I cannot find you! Oh, God! It is unutterable!
I cannot live without my life! I cannot live without my soul!”
—
ฮือ..ฮื..อ..เชื่อเถอะว่าฉันพยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้รอบนี้ที่อ่าน แต่ทุกครั้งที่ฉันสัญญากับตัวเองไว้แบบนี้ ฉันไม่เคยทำมันได้เลย นี่ยังไม่ใช่ตอนจบของหนังสือเรื่องนี้หรอกนะ แต่เพราะว่าวันใหม่ของวันนี้ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว ยังมีอีกหลายสิ่งที่ฉันต้องจัดการ (อย่างแรกคือทำอย่างไรก็ได้ให้ตาไม่บวม) ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะตกลงรับของเสนอของมหาลัย Dream On เพื่อไปเป็นวิทยากรในหัวข้อวรรณกรรมในศตวรรษที่ 19 การหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้และโอกาสที่ได้กลับมาอ่านหนังสือเรื่อง Wuthering Heights by Emily Brontë และงานเขียนอื่น ๆ อีกมากมาย มันสะท้อนให้ฉันเข้าใจแล้วว่าไม่ว่าอย่างไรฉันต้องเป็นส่วนหนึ่งในการพูดคุยที่มหาลัยให้ได้ ไม่ว่าอย่างไรฉันต้องได้ทำหน้าที่แบ่งปันความมหัศจรรย์และคุณค่าอันทรงพลังที่เรื่องราวจากนักเขียนเล่านี้สร้างขึ้นให้นักศึกษาทุกคนได้ฟังและรับรู้
Never stop sharing stories of greatness because that’s one of the ways to keep greatness alive.
Sources
• Where The Crawdads Sing, Delia Owens
• Wuthering Heights by Emily Brontë
• 8 Short Poems by Emily Brontë Everyone Should Read Interesting Literature
Fictional Short Story By Princess