“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีค่ะ ขอเรียนสายคุณส้มคะ”
“ค่ะ พูดสายอยู่ค่ะ”
“สวัสดีค่ะ ทางเราโทร.มาจากมหาวิทยาลัย Dream On นะคะ เราอยากสอบถามคุณส้มว่าคุณสนใจมาเป็นวิทยากรนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับวรรณกรรมในช่วงศตวรรษที่ 19 ไหมคะ เราติดตามการเข้าร่วมสอนของคุณในวิชาวรรณกรรมตะวันตกจากมหาลัยอื่น ๆ มาบ้างแล้ว และรู้สึกประทับใจในตัวคุณและมุมมองของคุณเป็นอย่างมาก เราจึงหวังว่ามหาลัย Dream On จะได้มีโอกาสร่วมงานกับคุณค่ะ
ยามบ่ายในวันหยุดธรรมดาของฉันถูกทักทายอย่างไม่ได้นัดหมายโดยสายเรียกเข้าจากมหาลัยแห่งหนึ่ง ฉันไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดหรือตะขิดตะขวงใจอะไร กลับกันฉันรู้สึกสนใจในรายละเอียดของบทสนทนาที่กำลังเกิดขึ้น ทางมหาลัย Dream On โทร.ติดต่อมาเพื่อเสนอให้ฉันไปเป็นวิทยากรในหัวข้อวรรณกรรมในศตวรรษที่ 19 ให้เขา ฉันไม่ได้ตอบตกลงหรือปฏิเสธไปในทันทีหรอก เพียงแต่บอกกับเขาว่า “ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ทางมหาลัยพิจารณาว่าฉันมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะเป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวในหัวข้อนี้ ฉันจึงอยากจะรบกวนขอใช้เวลาตัดสินใจและเช็กตารางงานและกิจกรรมของตัวเองก่อน ก่อนที่จะติดต่อกลับไปนะคะ”
ขากลับออกมาจากร้านกาแฟ ฉันแวะไปที่แกลเลอรีภาพถ่ายฟิล์มที่ฉันชอบมาบ่อย ๆ ที่นี่จะมีภาพถ่ายใหม่ ๆ จากใครก็ตามที่สนใจอยากแบ่งปันงานศิลปะของตัวเอง คอยวนเวียนเข้ามาจัดแสดงให้ผู้คนชมอยู่เรื่อย หลายปีก่อนฉันจำได้ว่าส่งไฟล์ภาพถ่ายฟิล์มของตัวเองมาเกือบทุก 2 อาทิตย์ เพราะตอนนั้นอินกับการถ่ายภาพเพื่อสื่อฉากแต่ละฉากในบทละครเวทีที่ตัวเองกำลังเขียนขึ้นมามากเป็นพิเศษ พากันยกโขยงนักเรียนออกทัศนศึกษาหาแรงบันดาลใจและคาแรกเตอร์ของตัวละครผ่านเลนส์ของกล้องกันใหญ่
เมื่อฉันมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่ฉันทำหลังจากแขวนกระเป๋าไว้หลังประตูคือเดินลงไปที่ชั้นใต้ดิน ในห้องนี้ผนังทั้งสี่ด้านเต็มไปด้วยชั้นหนังสือชั้นใหญ่ ๆ สี่ชั้นด้วยกัน แต่ละชั้นหนังสือจะถูกแบ่งออกเป็นหมวดวรรณกรรมตะวันตก วรรณกรรมตะวันออก การเมืองการปกครอง และสุดท้ายประวัติศาสตร์โลกและวรรณกรรม ฉันนึกกลับไปถึงข้อเสนอที่มหาลัย Dream On แจ้งฉันมา มันก็อดคิดถึงงานเขียนในดวงใจเรื่องหนึ่งจาก Charlotte Brontë เรื่อง Jane Eyre ไปไม่ได้
ฉันคิดถึงครั้งแรกที่ฉันอ่านหนังสือเรื่องนี้เมื่อ 11 ปีก่อน ตอนที่ฉันยังอายุได้เพียง 19 ปี
...How I was astonished by the character of Jane Eyre. Her independence, determination — Her strength to live her best life in this sometimes-unkind world. Her faith in female’s power…
“Women are supposed to be very calm generally: but women feel just as men feel; they need exercise for their faculties and a field for their efforts as much as their brothers do; they suffer from too rigid a constraint, too absolute a stagnation, precisely as men would suffer; and it is narrowed-minded in their more privileged fellow-creatures to say that they ought to confine themselves to making pudding and knitting stocking, to playing on the piano and embroidering bags. It is thoughtless to condemn them, or laugh at them, if they seek to do more or learn more than custom has pronounced necessary for their sex.” (Jane Eyre, Charlotte Brontë)
I remembered how I cried and left napkins all over my bed when I read the part that Jane ran away from Mr. Rochester. She chose to be noble and right, instead of committing a sin and giving the reason that true love was the cause.
“I tell you I must go! Do you think I can stay to become nothing to you? Do you think I am an automaton? —a machine without feelings? And can bear to have my morsel of bread snatched from my lips, and drop of living water dashed from my cup? Do you think, because I am poor, obscure, and plain, and little, I am soulless and heartless? You think wrong! —I have as much soul as you —and full as much heart!” (Jane Eyre, Charlotte Brontë)
“I am not talking to you now through the medium of custom, conventionalities, or even of mortal flesh:—it is my spirit that addresses your spirit; just as if both had passed through the grave, and stood at God’s feet, equal, —as we are.” (Jane Eyre, Charlotte Brontë)
ฉันหยิบหนังสือเรื่อง Jane Eyre ออกมายืนพิจารณาและคิดว่าหนังสือตัวอย่างที่เป็นผลงานฉันจะเลือกไปทั้งสองเล่ม แต่ก่อนอื่นฉันอยากลองทำสรุปเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของงานวรรณกรรมในช่วงนั้นก่อนว่า The theme, style, and background ของมันเป็นยังไง ดังนั้น นี่จะเป็นแผนต่อไปที่ฉันจะทำก่อนต่อสายกลับไปหามหาลัย Dream On และแจ้งการตัดสินใจของฉัน
นี่ก็เย็นมากแล้ว เบรกไปเตรียมอาหารค่ำก่อนจะดีกว่า “Better is a dinner of herbs where love is than a stalled ox and hatred therewith” (Proverb 15:17)
Fictional Short Story By Princess